Οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης: συμπτώματα και θεραπεία

Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική χρόνια διαδικασία βλάβης στους μεσοσπονδύλιους δίσκους και τα σπονδυλικά σώματα της θωρακικής σπονδυλικής στήλης. Αυτή η ασθένεια είναι κάπως λιγότερο συχνή από την οστεοχόνδρωση της αυχενικής ή της οσφυϊκής σπονδυλικής στήλης. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προκαλεί προβλήματα στο άτομο. Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης εκδηλώνεται κυρίως από πόνο στην πλάτη και το στήθος, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνο στην καρδιά, στην κοιλιά, παρόμοιο με στηθάγχη ή ηπατικό κολικό. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης προκαλεί την ανάπτυξη παρθέσης των μυών των κάτω άκρων, μειωμένη ευαισθησία σε αυτά, διαταραχές των πυελικών οργάνωνΗ θεραπεία της νόσου συνίσταται στη χρήση φαρμακευτικών και μη φαρμακευτικών μεθόδων, και μερικές φορές απαιτείται ακόμη χειρουργική επέμβαση. Από αυτό το άρθρο θα μάθετε για τα συμπτώματα που εκδηλώνουν οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης και τις μεθόδους θεραπείας της.

Θωρακική σπονδυλική στήλη

Η θωρακική σπονδυλική στήλη αντιπροσωπεύεται από 12 σπονδύλους, μεταξύ των σωμάτων των οποίων υπάρχουν μεσοσπονδύλιοι δίσκοι. Οι δίσκοι αποτελούνται από έναν πυρήνα πυρήνα και έναν ινώδη δακτύλιο. Παθολογικές μεταβολές σε αυτούς τους δίσκους, καθώς και στις παρακείμενες αρθρώσεις των όψεων, ανάπτυξη των οστών των οστών κατά μήκος των άκρων των σπονδυλικών σωμάτων, δυστροφικές διεργασίες στους συνδέσμους της σπονδυλικής στήλης και γίνονται η άμεση αιτία του πόνου στην πλάτη.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η οστεοχόνδρωση, ως ασθένεια, σπάνια επηρεάζει μόνο ένα μέρος της σπονδυλικής στήλης. Συνήθως αυτή η διαδικασία είναι διάχυτη, λίγο πολύ έντονη σε διάφορα μέρη της σπονδυλικής στήλης.

Ορισμένα δομικά χαρακτηριστικά της θωρακικής σπονδυλικής στήλης την προκαλούν λιγότερο συχνά από οστεοχόνδρωση από άλλα μέρη. Ας απαριθμήσουμε αυτές τις δυνατότητες:

• λιγότερη κινητικότητα της θωρακικής σπονδυλικής στήλης.
• η παρουσία αρθρώσεων των σπονδύλων με τα πλευρά (η οποία, σε συνδυασμό με το στέρνο, δημιουργεί ένα ισχυρό πλαίσιο στο στήθος, λιγότερο επιρρεπές σε τραυματισμό).
• μικρό πάχος των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
• φυσιολογική κύφωση (κάμψη στην εμπρόσθια κατεύθυνση με διόγκωση που κατευθύνεται προς τα πίσω) της θωρακικής σπονδυλικής στήλης και, συνεπώς, το μέγιστο αξονικό φορτίο πέφτει στο πρόσθιο και όχι στα οπίσθια μέρη των δίσκων.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της όχι της δομής, αλλά η ανάπτυξη της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης, η οποία καθορίζει επίσης τη μικρότερη συχνότητα πόνου στη θωρακική σπονδυλική στήλη, είναι ότι οι υπάρχουσες μορφολογικές βάσεις της οστεοχόνδρωσης σε αυτό το μέρος μπορούν να παραμείνουν κλινικά "χαζές" για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δηλαδή, υπάρχουν αλλαγές, αλλά δεν ενοχλούν τον ασθενή.

Ωστόσο, παρουσία παραγόντων που προκαλούν, όπως καθιστικός τρόπος ζωής (συμπεριλαμβανομένων χρόνων εργασίας σε γραφείο ή οδήγησης αυτοκινήτου), τραυματισμοί, κακή στάση σώματος, χαλάρωση των μυών της πλάτης, σκληρή σωματική εργασία σε αναγκαστική θέση, οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήληςδείχνει το αληθινό του πρόσωπο.

Συμπτώματα οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης

Το κύριο κλινικό σύμπτωμα της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης, καθώς και άλλων μερών, είναι ο πόνος. Πόνος στην πλάτη, πόνος στο στήθος, ακόμη και πόνος στα εσωτερικά όργανα. Στην ιατρική, συνηθίζεται να διακρίνονται διάφορα σύνδρομα πόνου (και όχι μόνο πόνου) οστεοχονδρωσίας της θωρακικής σπονδυλικής στήλης. Συνολικά, χωρίζονται σε δύο ομάδες:

• αντανακλαστικό;
• συμπίεση.

Τα αντανακλαστικά σύνδρομα είναι κλινικές εκδηλώσεις διέγερσης του νωτιαίου υποδοχέα. Αυτοί είναι υποδοχείς για συνδέσμους, κάψουλες μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων, μεσοσπονδύλιων δίσκων, οι οποίοι δέχονται παθολογικές παρορμήσεις στην οστεοχόνδρωση. Εκτός από τον πόνο, τα αντανακλαστικά σύνδρομα μπορεί να συνοδεύονται από μυϊκή ένταση, φυτικές διαταραχές σε μαλακούς ιστούς και εσωτερικά όργανα. Τέτοιες αλλαγές βασίζονται στο ακόλουθο γεγονός: η διέγερση των υποδοχέων οδηγεί στην εξάπλωση της διέγερσης σε κοντινές δομές του νωτιαίου μυελού (για να είμαστε πιο ακριβείς, σε τμήματα του νωτιαίου μυελού). Και αυτοί μπορεί να είναι νευρώνες υπεύθυνοι για τον ιδρώτα μιας συγκεκριμένης περιοχής του δέρματος, ρυθμίζοντας τη θερμοκρασία της ίδιας περιοχής, συμμετέχοντας στη διασφάλιση της δραστηριότητας των εσωτερικών οργάνων (καρδιά, ήπαρ, έντερα και ούτω καθεξής), διατηρώντας τον τόνο των μυών και των αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν όλες αυτές τις δομές. Και όταν η διέγερση μεταδίδεται σε αυτούς τους νευρώνες, προκύπτουν τα αντίστοιχα συμπτώματα διαταραχής της δραστηριότητας ορισμένων σχηματισμών. Ως εκ τούτου, μια τέτοια κατάσταση είναι αρκετά δυνατή όταν ο πόνος στην κοιλιά ή στην περιοχή της καρδιάς προκαλείται από οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης.

Τα σύνδρομα συμπίεσης συμβαίνουν όταν η νευρική ρίζα συμπιέζεται (λιγότερο συχνά τεντωμένη) όταν φεύγει από το μεσοσπονδύλιο foramen, τον ιστό του νωτιαίου μυελού ή τα αγγεία που τα τροφοδοτούν. Τα σύνδρομα συμπίεσης προκαλούνται σχεδόν πάντα από έναν υπάρχοντα δίσκο με κήλη. Τα πιο συνηθισμένα είναι κήλες των κάτω θωρακικών τμημάτων. Ανάλογα με την κατεύθυνση και τη θέση της κήλης, ένα άτομο εμφανίζει ορισμένα συμπτώματα. Αυτό μπορεί να αναπαρασταθεί ως εξής:

• Οι διάμεσες κήλες συνοδεύονται από την ανάπτυξη μυϊκής αδυναμίας συμμετρικά και στα δύο πόδια, απώλεια ευαισθησίας σε αυτά. Ταυτόχρονα, απουσιάζει το σύνδρομο πόνου που είναι τυπικό για τη συμπίεση της νευρικής ρίζας.
• πλευρικές (πλευρικές) κήλες εκδηλώνουν αποκλειστικά πόνο που σχετίζεται με συμπίεση της νευρικής ρίζας.
• οι μεσο-πλευρικές κήλες συνδυάζουν τα κλινικά συμπτώματα των δύο προηγούμενων ομάδων, μόνο στην μυ του προεξέχοντος δίσκου κυριαρχούν μόνο μυϊκή αδυναμία και αισθητικές διαταραχές.

Τι είδους σύνδρομα λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης; Ας μιλήσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τους τύπους των συνδρόμων αντανακλαστικών και συμπίεσης αυτού του επιπέδου.

Σύνδρομα αντανακλαστικών

Dorsago- απότομος ξαφνικός πόνος στη θωρακική σπονδυλική στήλη. Είναι απότομης φύσης, που συχνά περιγράφεται από τους ασθενείς ως χτύπημα με στιλέτο. Βασικά, γίνεται αισθητή ανάμεσα στις ωμοπλάτες, μπορεί να δοθεί στην καρδιά, το στέρνο. Οι ασθενείς φοβούνται να κινηθούν και ακόμη και να πάρουν μια βαθιά αναπνοή, επειδή ο πόνος εντείνεται (σαν να εκτοξεύεται ξανά) από αυτό. Πολύ συχνά, αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από μακρά παραμονή σε σταθερή άβολη στάση, ενώ εκτελούν μονότονες εργασίες. Μια ξαφνική κίνηση μετά από αυτό προκαλεί το dorsago σε άτομα με οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης. Κατά την ψηλάφηση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης, αποκαλύπτεται η ένταση των παρασπονδύλιων μυών με τη μορφή κυλίνδρου και ο πόνος τους.

Μερικές φορές τέτοιος πόνος μπορεί να θεωρηθεί καρδιακή προσβολή, τόσο σοβαρός και ξαφνικός φαίνεται για τον ασθενή. Ωστόσο, το ληφθέν ηλεκτροκαρδιογράφημα δεν έχει ανωμαλίες και η χρήση νιτρογλυκερίνης κάτω από τη γλώσσα δεν εξαλείφει τον πόνο.

Το

Dorsalgiaείναι ένας άλλος τύπος συνδρόμου αντανακλαστικού επιπέδου στο στήθος. Είναι ένα σύνδρομο πόνου που εμφανίζεται σταδιακά. Ο πόνος μπορεί να εντοπιστεί σε οποιοδήποτε μέρος της πλάτης, στο στήθος. Πόνος, θαμπό, μερικές φορές με μια απόχρωση καψίματος (που σχετίζεται με ερεθισμό των φυτικών δομών). Επιδεινώνεται από κινήσεις της σπονδυλικής στήλης, κάμψη, περιστροφή γύρω από τον άξονά της, βήχα ή φτέρνισμα, οδήγηση σε ανώμαλους δρόμους.

Ο πόνος μπορεί να γίνει αισθητός στους μεσοπλεύριους χώρους στη μία ή και στις δύο πλευρές. Αυτό το χαρακτηριστικό οφείλεται στην πορεία των αγωγών των νεύρων (τα μεσοπλεύρια νεύρα και τα αγγεία βρίσκονται στον μεσοπλεύριο χώρο). Σε αυτήν την περίπτωση, ο πόνος ονομάζεται μεσοπλεύρια νευραλγία, κατ 'αναλογία με τον πόνο στο βότσαλο.

Εάν ο πόνος εντοπίζεται στον πρόσθιο θωρακικό τοίχωμα, ονομάζεται επίσης πηκταλγία. Ωστόσο, μπορεί να γίνει αισθητή μόνο σε ορισμένα μέρη με άθικτη πλάτη. Για παράδειγμα, στην περιοχή της διαδικασίας ξιφοειδούς ή στη θέση προσάρτησης του στερνοκλειδομαστοειδούς μυός. Πολύ συχνά, λόγω του πόνου και της θαμπής φύσης του πόνου, είναι δύσκολο να καταλάβουμε πού ακριβώς πονάει: είτε κάτι μέσα στο στήθος, είτε στην περιοχή των επιφανειακών μαλακών ιστών.

Τα ραχιαία μπορεί να συνοδεύονται από αντανακλαστική ένταση των παρασπονδύλιων μυών, πιο έντονη στην πλευρά του πόνου. Σε αυτήν την περίπτωση, φυσικά, η ένταση των μυών δεν είναι τόσο έντονη όσο σε παρόμοια κατάσταση στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ωστόσο, κατά την ψηλάφηση, η συμπίεση των μυών γίνεται αισθητή και η ίδια η αφή προκαλεί δυσφορία ή πόνο. Επίσης επώδυνη είναι η ψηλάφηση των ενδοσπονδυλικών διαστημάτων και των παρασπονδυλικών σημείων στην περιοχή του τμήματος που επηρεάζεται από την οστεοχόνδρωση.

Τα αντανακλαστικά σύνδρομα στην οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης είναι πολύ πιο συχνά από τη συμπίεση.

Σύνδρομα συμπίεσης

Η συμπίεση της νευρικής ρίζαςσυνοδεύεται, καταρχάς, από σύνδρομο πόνου. Ο πόνος πυροβολείται στη φύση. Η κατεύθυνση της εξάπλωσης του πόνου αντιστοιχεί στην πορεία των νευρικών ινών. Στην περίπτωση της θωρακικής οστεοχόνδρωσης, αυτοί είναι μεσοπλεύριοι χώροι. Δεδομένου ότι ορισμένες από τις νευρικές ίνες σχηματίζουν πλέγματα που εμπλέκονται στην ενυδάτωση των εσωτερικών οργάνων, ο πόνος μπορεί να γίνει αισθητός μέσα στο στήθος, την κοιλιά. Ο πόνος εντείνεται όταν κινείται, κάμπτει το σώμα, βήχει, φτερνίζεται, γελάει (γιατί σε αυτές τις στιγμές η ένταση της ρίζας αυξάνεται). Στη ζώνη που ενυδατώνει η συμπιεσμένη ρίζα, παρατηρούνται διαταραχές ευαισθησίας: αίσθημα σέρνεται, μούδιασμα, μυρμήγκιασμα. Το άγγιγμα αυτής της περιοχής μπορεί να μην είναι καλά. Σε περιπτώσεις όπου η νευρική ρίζα υποβάλλεται σε συμπίεση για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να εμφανιστούν διαταραχές της κίνησης, δηλαδή, η αδυναμία των μυών που ενυδατώνει. Οι μύες σταδιακά ατροφούν. Ωστόσο, οι διαταραχές της κίνησης είναι πολύ σπάνιες, επειδή είναι οι πιο πρόσφατες στη χρονολογία της έναρξης όλων των συμπτωμάτων. Συνήθως, ένα άτομο ζητά ιατρική βοήθεια στο στάδιο του πόνου και των αισθητηριακών διαταραχών.

Συμπίεση νωτιαίου μυελούεκδηλώνεται ως αδυναμία στα πόδια με ταυτόχρονη αύξηση του μυϊκού τόνου (εάν ο νωτιαίος μυελός συμπιέζεται στην κάτω θωρακική σπονδυλική στήλη, τότε μειώνεται ο μυϊκός τόνος). Μπορεί να εμφανιστούν παθολογικά συμπτώματα ποδιών (Babinsky και άλλα). Η ευαισθησία στα κάτω άκρα χάνεται, η αίσθηση του άγγιγμα κρύου και ζεστού δεν διαφέρει, η διαφορά μεταξύ της απλής επαφής και της ένεσης. Σε περιπτώσεις σοβαρής συμπίεσης του νωτιαίου μυελού, μπορεί να εμφανιστούν διαταραχές των ούρων.

Η συμπίεση των αιμοφόρων αγγείων,που τροφοδοτεί τον νωτιαίο μυελό, οδηγεί στην ανάπτυξη μυελοϊσχαιμίας, δηλαδή υποσιτισμού του ιστού του νωτιαίου μυελού. Αυτό, καθώς και η συμπίεση του νωτιαίου μυελού, συνοδεύεται από την ανάπτυξη μυϊκής αδυναμίας (οι ασθενείς λένε ότι τα πόδια έχουν αποτύχει), απώλεια αίσθησης και πυελικές διαταραχές.

Είναι δίκαιο να πούμε ότι η συμπίεση του νωτιαίου μυελού και των αγγείων της στην οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης είναι πολύ, πολύ σπάνια.

Φυτικά συστατικά της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης

Λόγω του γεγονότος ότι οι νευρικές ίνες που προέρχονται από τη θωρακική σπονδυλική στήλη περιέχουν αυτόνομους αγωγούς, ο ερεθισμός ή η παραβίαση αυτών των ινών μπορεί να συνοδεύεται από αυτόνομα συμπτώματα. Αυτά μπορεί να είναι:

• ξηρότητα και απολέπιση του δέρματος στην περιοχή της ενυδάτωσης ενός ξεχωριστού νεύρου.
• τοπική παραβίαση της εφίδρωσης και της θερμορύθμισης (επίσης σύμφωνα με τη ζώνη της ενδοοσκόπησης).
• ψυχρότητα των κάτω άκρων, εύθραυστα νύχια.
• πόνοι που προσομοιώνουν ασθένειες του γαστρεντερικού σωλήνα (για παράδειγμα, γαστρίτιδα, γαστρικό έλκος, χολοκυστίτιδα κ. λπ. ).
• πόνος στα νεφρά, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με την παθολογία των νεφρών (δεν υπάρχουν αλλαγές στα ούρα και τον υπέρηχο).
• πόνος στην περιοχή της καρδιάς, πολύ παρόμοιος με τη στηθάγχη και ακόμη και το έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Η ιδιαιτερότητα ενός τέτοιου πόνου μπορεί να είναι το γεγονός ότι ένα άτομο μπορεί να μην αισθάνεται πόνο στην πλάτη. Αυτό είναι αρχικά παραπλανητικό τόσο για τον ασθενή όσο και για το ιατρικό προσωπικό όταν ζητάτε ιατρική βοήθεια. Ωστόσο, η πραγματοποίηση ορισμένων πρόσθετων ερευνητικών μεθόδων καθιστά δυνατή την εξαίρεση της παθολογίας των εσωτερικών οργάνων και, στη συνέχεια, η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης θεωρείται η αιτία αυτού του πόνου.

Θεραπεία της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης

Όλες οι μέθοδοι θεραπείας για την οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης χωρίζονται σε φάρμακα και σε μη φαρμακευτική αγωγή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μόνο ένας συνδυασμός και των δύο ομάδων δίνει αποτέλεσμα και η ασθένεια υποχωρεί. Αν και πρέπει να καταλάβετε ότι είναι απλώς αδύνατο να απαλλαγείτε εντελώς από την οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης. Η εκφυλιστική διαδικασία μπορεί να ανασταλεί, να επιβραδυνθεί, αλλά δεν έχει αντίστροφη ανάπτυξη.

Φάρμακα

Οι κύριες κατευθύνσεις της έκθεσης σε φάρμακα για την οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης είναι η εξάλειψη του πόνου, η εξάλειψη της μυϊκής έντασης, η βελτίωση της μικροκυκλοφορίας και ο τροφικός ιστός.

Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χρησιμοποιούνται επιτυχώς για την εξάλειψη του συνδρόμου πόνου. Τα φάρμακα σε αυτήν την ομάδα έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τη διαδικασία της φλεγμονής, να εξαλείψουν τον πόνο και να μπλοκάρουν τη συσσώρευση αιμοπεταλίων. Τα φάρμακα συνταγογραφούνται, κατά μέσο όρο, για 7-14 ημέρες. Αυτό συνήθως αρκεί για την εξάλειψη του πόνου. Πολλά από αυτά διατίθενται σε διάφορες μορφές (δισκία, κάψουλες, ενέσιμα διαλύματα, ορθικά υπόθετα), τα οποία εξασφαλίζουν ευκολία στη χρήση. Τις πρώτες ημέρες θεραπείας, τα φάρμακα χρησιμοποιούνται σε ενέσιμη μορφή και στη συνέχεια μετατρέπονται σε δισκία ή υπόθετα. Τα ίδια φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα τοπικά: στη θωρακική σπονδυλική στήλη. Επιπλέον, για το σκοπό αυτό υπάρχουν επίσης διάφορες μορφές απελευθέρωσης: κρέμες, αλοιφές, τζελ, σοβάδες.

Μερικές φορές τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα δεν αρκούν για την ανακούφιση του πόνου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, καταφύγετε στη χρήση αναλγητικών μιγμάτων. Τα μείγματα εγχύονται ενδοφλεβίως σε αλατούχο διάλυμα ή γλυκόζη.

Ο αποκλεισμός των σπονδύλων έχει αρκετά καλό και γρήγορο αναλγητικό αποτέλεσμα. Αυτός είναι ένας τύπος ιατρικού χειρισμού, όταν μια φαρμακευτική ουσία εγχέεται κοντά στη σπονδυλική στήλη ενδοδερμικά, υποδορίως, στο πάχος του μυϊκού ιστού, περιτοναϊκά (απευθείας κοντά στο νεύρο ή τη ρίζα). Η διαδικασία απαιτεί ορισμένες δεξιότητες και εμπειρία του γιατρού.

Επίσης, τοπικές ερεθιστικές και αποσπάσεις αλοιφές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανακούφιση του πόνου στην οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης. Πρόκειται για αλοιφές που περιέχουν δηλητήριο φιδιού, δηλητήριο μελισσών και εκχυλίσματα πιπεριού.

Η μυϊκή ένταση ανακουφίζεται με μεθόδους χωρίς ναρκωτικά.

Τα διουρητικά, οι ορμόνες, το Escina Lysinat χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του οιδήματος της νευρικής ρίζας.

Η πεντοξυφυλλίνη, η διπυριδαμόλη, η κομπλαμίνη, το νικοτινικό οξύ χρησιμοποιούνται για την ομαλοποίηση της κυκλοφορίας του αίματος, τη βελτίωση της διατροφής των ιστών και την αποκατάσταση του τροφισμού.

Στην οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης, εμφανίζονται βιταμίνες Β, οι οποίες έχουν αναλγητικά και νευροτροφικά αποτελέσματα.

Όταν σταματήσει η επιδείνωση της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης, μπορείτε να καταφύγετε στη χρήση φαρμάκων που βελτιώνουν το μεταβολισμό των μεσοσπονδύλιων δίσκων και των αρθρώσεων. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι χονδροπροστατευτές. Αυτά τα φάρμακα διεγείρουν την αναγέννηση του αρθρικού χόνδρου, αναστέλλουν την εκφυλιστική διαδικασία στους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Συνταγογραφούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα (3-6 μήνες).

Μη φαρμακευτικές μέθοδοι

Αυτά περιλαμβάνουν:

• μασάζ (κλασικό, σημείο, αντανακλαστικό)
• ασκήσεις φυσικοθεραπείας;
• τέντωμα σπασμωδικών μυών (υπάρχουν ειδικές τεχνικές, το τέντωμα δεν γίνεται σύμφωνα με την αρχή "όπως θέλετε").
• βελονισμός;
• κολύμβηση (πολύ χρήσιμο για όλους τους ασθενείς με οποιονδήποτε εντοπισμό οστεοχόνδρωσης).
• φυσιοθεραπεία (υπερηχογράφημα, ηλεκτροφόρηση, πολλαπλασιασμός, διαδυναμικά ρεύματα, θεραπεία λάσπης και ούτω καθεξής).

Εάν μια κήλη που σχηματίζεται ως αποτέλεσμα της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης συμπιέζει τον νωτιαίο μυελό, τα αγγεία ή τις νευρικές ρίζες και ταυτόχρονα προκαλεί μυϊκή αδυναμία, δυσλειτουργία των πυελικών οργάνων, έντονο σύνδρομο πόνου (ανθεκτικό στη χρήση ναρκωτικών), τότε το ζήτημα θεωρείταιγια τη διεξαγωγή χειρουργικής θεραπείας.

Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης δεν είναι μια θανατηφόρα ασθένεια, αλλά προκαλεί μεγάλη βλάβη σε ένα άρρωστο άτομο. Περιορίζει τη ζωή του, παρεμβαίνει στην εργασία και την καλή ξεκούραση. Το κύριο σύμπτωμα της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης είναι ο πόνος. Είναι αδύνατο να απαλλαγούμε εντελώς από αυτήν την ασθένεια, αλλά είναι δυνατόν να αναστείλουμε την εκφυλιστική διαδικασία και να ελαχιστοποιήσουμε τις εκδηλώσεις της.